تحلیل و آنالیز ماموریت
محمد حاجی جعفری؛ سحر امین‌آبادی
چکیده
در این مقاله تلاش شده ویژگی‌های مداری یک منظومه متشکل از 24 ماهواره نزدیک زمین بررسی گردد. دراین‌بین، منظومه‌هایی مبتنی بر طرح دلتای واکر درنظر گرفته شده که شامل مدل‌های تک‌منتظم (یک منظومه) و دومنتظم (دو منظومه تودرتو) می‌گردند. به‌منظور مقایسه‌پذیری فرض گردیده که دوره مداری تمامی ماهواره‌ها 127 دقیقه بوده و باتوجه به ارتفاع ...
بیشتر
در این مقاله تلاش شده ویژگی‌های مداری یک منظومه متشکل از 24 ماهواره نزدیک زمین بررسی گردد. دراین‌بین، منظومه‌هایی مبتنی بر طرح دلتای واکر درنظر گرفته شده که شامل مدل‌های تک‌منتظم (یک منظومه) و دومنتظم (دو منظومه تودرتو) می‌گردند. به‌منظور مقایسه‌پذیری فرض گردیده که دوره مداری تمامی ماهواره‌ها 127 دقیقه بوده و باتوجه به ارتفاع بیشینه 2000 کیلومتری، سه مقدار خروج‌ازمرکز صفر (دایره)، 0.19 (با اوج 2000 کیلومتری) و 0.097 (2÷0.19=) با بیشترین زمان حضور روی منطقه مأموریت لحاظ شده است. به‌منظور محدود کردن فضای جستجو، میل تمامی مدارها 40 درجه فرض شده و سه مقدار 320، 340 و 360 درجه برای آرگومان حضیض در مدارهای بیضوی لحاظ گردیده است. با بررسی سناریوهای مختلف دیده می‌شود که با فرض ضرورت وجود دست‌کم دو ماهواره دردید، اصولاً زاویه آرگومان حضیض 320 درجه بهترین پوشش درازای کم‌ترین انحراف‌معیار ارائه می‌کند. مدارهای با خروج‌ازمرکز بالاتر با صرف‌نظر از تغییرات در قدرت سیگنال، عملکرد بهتری دارند. این در حالی است که پیکربندی‌های دومنتظم می‌توانند با تعداد ماهواره در دید بیشتری همراه باشند که البته اصولا با انحراف‌معیار بیشتری همراه است. درکل، انتخاب از میان طرح‌های مختلف تنها با توجه به نیازمندی‌های ماموریتی امکان‌پذیر بود و صرفا یک طرح را نمی‌توان نسبت به دیگران برتر دانست.
