کنترل حرارت
محمدرضا نصراصفهانی؛ محمد نصراصفهانی؛ حسین ناظمی؛ مجتبی فرقانی؛ هادی گورابی
چکیده
یکی از متداول ترین روش ها برای افزایش چسب پذیری سطوح آلومینیمی استفاده از پوششهای آندایز می-باشد. اما چنانچه به دلیل شرایط خاص محصولات تولیدی مجبور به حرارت دهی قبل از چسب زنی باشیم به دلیل هیدراته شدن پوشش آندایز، ترک خوردن و تغییر مورفولوژی، قابلیت چسب پذیری به شدت افت می کند. در این مقاله با استفاده از ترفندهایی مانند عدم سیل کردن ...
بیشتر
یکی از متداول ترین روش ها برای افزایش چسب پذیری سطوح آلومینیمی استفاده از پوششهای آندایز می-باشد. اما چنانچه به دلیل شرایط خاص محصولات تولیدی مجبور به حرارت دهی قبل از چسب زنی باشیم به دلیل هیدراته شدن پوشش آندایز، ترک خوردن و تغییر مورفولوژی، قابلیت چسب پذیری به شدت افت می کند. در این مقاله با استفاده از ترفندهایی مانند عدم سیل کردن آندایز، اعمال پرایمر قبل از حرارت دهی پوشش، اعمال سندبلاست قبل و بعد از پوشش آندایز و استفاده از پوشش جایگزین FPL رفتار چسب پذیری پوشش مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان داد در تمامی موارد عدم سیل کردن پوشش آندایز و همچنین پرایمر زنی پوشش قبل از حرارت دهی در افزایش چسب پذیری موثر خواهد بود. اعمال سندبلاست بعد از پوشش دهی تاثیر قابل توجهی بر چسب پذیری نداشت. سندبلاست قبل از آندایز با تغییر مورفولوژی و نوع زبری ها چسب پذیری را تا حد قابل قبولی ارتقاء می دهد. همچنین اعمال پوشش FPL می تواند یک گزینه مناسب برای جایگزینی آندایز باشد. این پوشش ها حساسیت کمتری نسبت به حرارت دهی و انبار داری از خود نشان دادند.
سازه
مائده السادات ضوئی؛ هادی گورابی؛ محمدرضا اشرف خراسانی؛ سعید اصغری‌ورزنه؛ سید جاوید میراحمدی
چکیده
سامانه‌های فضایی که در مدار نزدیک زمین (LEO) قرار می‌گیرند، در معرض عامل مخرب اکسیژن اتمی هستند. در مأموریت‌های طولانی مدت، نرخ تخریب مواد حاصل از واکنش با اکسیژن اتمی قابل توجه بوده و موجب افت عملکرد سازه می‌شود. با توجه به اثرات زیان‌بار اکسیژن اتمی بر روی مواد، انتخاب مواد مقاوم به اکسیژن اتمی و یا استفاده از پوششهای مقاوم سطحی ...
بیشتر
سامانه‌های فضایی که در مدار نزدیک زمین (LEO) قرار می‌گیرند، در معرض عامل مخرب اکسیژن اتمی هستند. در مأموریت‌های طولانی مدت، نرخ تخریب مواد حاصل از واکنش با اکسیژن اتمی قابل توجه بوده و موجب افت عملکرد سازه می‌شود. با توجه به اثرات زیان‌بار اکسیژن اتمی بر روی مواد، انتخاب مواد مقاوم به اکسیژن اتمی و یا استفاده از پوششهای مقاوم سطحی بسیار متداول است. در این پژوهش مقاومت به خوردگی اکسیژن اتمی قطعه اینترکانکتور از یک سلول خورشیدی با اعمال پوشش پایه سیلیکونی مورد مطالعه قرار میگیرد. بهمنظور بررسی رفتار خوردگی اکسیژن اتمی از روش تست زمینی با شرایط معادل مدار LEO توسط تجهیز پلاسمای DC استفاده شده و در ابتدا پارامترهای تست زمینی خوردگی اکسیژن اتمی در شرایط معادل مدار LEO تعیین می‌شود. نتایج اعمال اکسیژن اتمی در این مطالعه نشان میدهد که مقدار حد فرسایش اکسیژن اتمی پوشش سیلیکونی در مقایسه با مقدار حد فرسایش اکسیژن اتمی زیرلایه نقره به میزان قابل توجهی کمتر است. همچنین بررسی سطح پوشش پس از اعمال اکسیژن اتمی توسط تصاویر SEM منجر به تعیین ضخامت بهینه پوشش میگردد. نتایج EDX نشان میدهد که پس از اعمال اکسیژن اتمی، تغییر قابل توجهی در ترکیب شیمیایی پوشش حاصل نشده است.
