تحلیل و آنالیز ماموریت
محمد حاجی جعفری؛ سحر امینآبادی
چکیده
در این مقاله تلاش شده ویژگیهای مداری یک منظومه متشکل از 24 ماهواره نزدیک زمین بررسی شود. در این بین، منظومههایی مبتنی بر طرح دلتای واکر درنظر گرفته شده که شامل مدلهای تکمنتظم (یک منظومه) و دومنتظم (دو منظومه تودرتو) میشوند. بهمنظور مقایسهپذیری فرض شده که دوره مداری تمامی ماهوارهها 127 دقیقه بوده و با توجه به ارتفاع بیشینه ...
بیشتر
در این مقاله تلاش شده ویژگیهای مداری یک منظومه متشکل از 24 ماهواره نزدیک زمین بررسی شود. در این بین، منظومههایی مبتنی بر طرح دلتای واکر درنظر گرفته شده که شامل مدلهای تکمنتظم (یک منظومه) و دومنتظم (دو منظومه تودرتو) میشوند. بهمنظور مقایسهپذیری فرض شده که دوره مداری تمامی ماهوارهها 127 دقیقه بوده و با توجه به ارتفاع بیشینه 2000 کیلومتری، سه مقدار خروج از مرکز صفر (دایره)، 0.19 (با اوج 2000 کیلومتری) و 0.097 (2÷0.19=) با بیشترین زمان حضور روی منطقه مأموریت لحاظ شده است. بهمنظور محدود کردن فضای جستجو، میل تمامی مدارها 40 درجه فرض شده و سه مقدار 320، 340 و 360 درجه برای آرگومان حضیض در مدارهای بیضوی لحاظ شده است. با بررسی سناریوهای مختلف دیده میشود که با فرض ضرورت وجود دستکم دو ماهواره در دید، اصولاً زاویه آرگومان حضیض 320 درجه بهترین پوشش در ازای کمترین انحرافمعیار ارائه میکند. مدارهای با خروج از مرکز بالاتر با صرفنظر از تغییرات در قدرت سیگنال، عملکرد بهتری دارند. این در حالی است که پیکربندیهای دومنتظم میتوانند با تعداد ماهواره در دید بیشتری همراه باشند که البته اصولا با انحرافمعیار بیشتری همراه است. در کل، انتخاب از میان طرحهای مختلف تنها با توجه به نیازمندیهای ماموریتی امکانپذیر است و صرفا یک طرح را نمیتوان نسبت به دیگران برتر دانست